WEGwijzer

Wat hebben een steen, weegschaal, zwembad, flamingo en playmobilmannetjes met verdriet te maken? Het antwoord krijg je tijdens deze boeiende uiteenzetting van ongeveer 45 minuten.

WEGwijzer is een meeslepende wandeling door rouw, met inzichten die vertrekken vanuit vijftig intense gesprekken aan de podcastmicrofoon, aangevuld met de inzichten van de babbels voor en na de recordknop.

Toen host Sofie twee keer kort na elkaar gevraagd werd om over rouw te komen spreken, vloeide dit verhaal er bijna als vanzelf uit voort. WEGwijzer is een verzameling van rake anekdotes, heldere ijkpunten, warme virtuele knuffels en zachte maar treffende tips.

Deze keynote is interessant voor iedereen die professioneel met rouw in contact komt of net een heel persoonlijke band heeft met het thema. Eigenlijk voor iedereen, want de dood verbindt ons allemaal. Sofie bracht de lezing onder andere op De Dood Leeft, maar ook al voor een team slachtofferhulp van de politie.

Misschien binnenkort ook bij jouw organisatie?

WEGwijzer is een meeslepende wandeling door rouw, met inzichten die vertrekken vanuit vijftig intense gesprekken aan de podcastmicrofoon, aangevuld met de inzichten van de babbels voor en na de recordknop.
WEGwijzer is een meeslepende wandeling door rouw, met inzichten die vertrekken vanuit vijftig intense gesprekken aan de podcastmicrofoon, aangevuld met de inzichten van de babbels voor en na de recordknop.

” Wij hebben enkel positieve reacties gekregen dus zou dit zeker blijven doen ” (Jantien)

“Dankjewel voor de mooie warme babbel die je gisteren deed. Mijn collega en ik hebben genoten. Wij zijn verpleegkundigen op een palliatieve eenheid… Jij slaat de nagel op de kop! Dankjewel” (Anna)

” Je lezing gisteren was zo ontzettend mooi. Meteen kippenvel toen de intro van weg begon. Het was een perfecte balans tussen luchtige, grappige momenten en emotionele momenten waarbij de tranen in mijn ogen stonden. je wist helemaal de juiste sfeer te creëren waarin we diep geraakt konden worden maar waar we ook mochten lachen. Het moment dat je de namen voorlas was echt zo’n mooi moment van ontroering. Prachtig.” (Tine)