Hij was kapitein op de lange omvaart, maar verongelukte met de auto op weg naar huis. Noëmi was toen drie, haar zusje amper één. Ook iemand die je niet bewust gekend hebt of veel te kort, kan je net daarom enorm hard missen. Noëmi probeert nog altijd samen te puzzelen wie haar vader was, aan de hand van foto’s en anekdotes die vrienden en familie haar vertellen. Als kind kreeg hij bijna een mythische status en hoopte ze stiekem dat hij op een bepaald moment toch gewoon naar huis zou komen. Uiteindelijk besefte ze dat de boot van papa Carl nooit meer zou aanmeren, maar dat hij tegelijk altijd met haar meevaart. Zesendertig jaar later heeft hij een prachtige en warme plek in haar leven.
#50 – Noëmi verloor haar papa toen ze drie was
Beluister het hier
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
1 gedachte over “#50 – Noëmi verloor haar papa toen ze drie was ”
10 min ver in de podcast en al zoveel herkenbare dingen gehoord. Mijn broer stierf voor ik geboren was en ik krijg ook heel vaak het gevoel dat mensen dit minimaliseren omdat ik hem niet heb gekend. Maar ik ben ook iemand verloren die heel hard op mij leek en waar ik ook zo graag een band mee had opgebouwd. Wij verloren als gezin 2 kinderen: mijn broer op 5 jaar en mijn zus op 19 jaar. Als ik dit vertel tegen nieuwe mensen, krijg ik zo vaak te horen ‘zo erg voor je ouders’. Ja dat is erg voor hen. Maar dat is ook erg voor mij, want ik ben ook 2 mensen in mijn gezin kwijt, ookal bestond ik nog niet bij het overlijden van mijn broer.
Ook het stukje sterk zijn: Ik denk dat elk kind dit vanuit zichzelf doet om zijn ouder(s) te beschermen en dat dit wordt versterkt door een omgeving die dat ook nog vaak als opmerking geeft. Mijn ouders hebben heel bewust op het einde van de begrafenis van mijn zus gezegd ‘zeg niet tegen onze kinderen dat ze sterk moeten zijn. Ze moeten niet sterk zijn, ze mogen hun verdriet bij ons tonen’.
Benieuwd naar de rest van de aflevering … <3