Sarah en Stijn waren in de middelbare school onafscheidelijk. Daarna gingen ze een beetje hun eigen weg, maar verloren elkaar niet uit het oog. Op een dag kreeg Stijn telefoon dat Sarah uit het leven was gestapt. Daarmee verdween ook zijn jeugdige zorgeloosheid. Meer dan vijftien jaar later kijkt Stijn heel nuchter terug op het verlies, dat onrechtstreeks ook zijn eigen levenskeuzes heeft beïnvloed.