Ze waren al een koppel sinds altijd. Toen daar een einde aan kwam, bleek er veel meer aan de hand voor Evelyn. Ze moest op zoek naar zichzelf, naar de echte Evelyn, zonder ‘deel van het geheel’ te zijn. Uiteindelijk werd ze een tijdlang opgenomen, om haar eigen identiteit opnieuw op te bouwen. Een moeilijke periode, omdat ze in die tijd ook niet ten volle de moeder kon zijn die ze wilde zijn. Evelyn vond steun en zuurstof in lange boswandelingen en de liefde van haar hond.
#26: Evelyne raakte zichzelf kwijt na haar scheiding
Beluister het hier
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
1 gedachte over “#26: Evelyne raakte zichzelf kwijt na haar scheiding”
Lieve Evelyne en Sofie,
Bedankt voor deze openheid, eerlijkheid, kwetsbaarheid. Op aanraden van een vriendin kwam ik bij Weg terecht en ik plukte gisteren deze podcast eruit, omdat het het meeste betrekking heeft op mijn eigen rouw.
Na een relatie van 22 jaar (sinds ons 17 jaar) besloot mijn vriend in Januari om een einde te maken aan onze relatie, omdat we (volgens hem) te veel uit elkaar gegroeid waren.
Ik zit daardoor heel erg in de put, voel mij heel eenzaam, weet ook helemaal niet wie ik eigenlijk ben zonder hem en ben ontzettend bang. Alles heb ik al geprobeerd, ook het onderdrukken van mijn gevoelens, maar dat werkt natuurlijk niet. Ik werd zo bang om mijn emoties en gevoelens toe te laten, om de pijn en het verdriet toe te laten, omdat als ik ze echt doorvoel, er donkere gedachten mee gepaard gaan. Dus dankjewel om dit ook te benoemen in de podcast, want dit is echt nog een heel groot taboe. Ik geloof er oprecht in dat er veel verlies vermeden zou kunnen worden, mocht dit meer bespreekbaar zijn. Ik denk dat ik geen plannen ga maken met die gedachten, maar het is heel beangstigend ze te hebben, omdat ik dat van mezelf nooit verwacht had. Het heeft me meer begrip gebracht voor de mensen die wel die stap zetten, omdat ze geen uitweg meer zien. Je mag nog zoveel familie en vrienden om je heen hebben, als er niet over gepraat kan worden, draag je deze donkere gedachten alleen en dat helpt niet om ervan af te geraken.
Ik wil het zelf ook graag bespreekbaarder maken in de wereld, door met gedichten en teksten buiten te komen rond dat thema. Ik wil dat er openheid gecreëerd wordt. Het is ook moeilijk en ik ben ook wel bang voor de reacties, omdat ik nog middenin het rouwproces zit, maar mij kwetsbaar opstellen en de rauwe gevoelens delen, helpt mij misschien ook net vooruit.
Ik heb heel erg behoefte aan verbinding, omdat ik altijd al verbonden was, maar ik heb eerst een liefdevolle verbinding te maken met mezelf. Het zou wel fijn zijn om door mijn gedichten en teksten in contact te kunnen komen met mensen die hetzelfde ervaren, dat neemt de eenzaamheid misschien wat weg. Want hoe dankbaar ik ook ben met diegenen die er heel hard voor mij zijn nu, praten met mensen die hetzelfde meemaken zou heel hulpzaam zijn.
Veel liefs Liesje